Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Επειδή αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στʼαχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένος,να φυσώ να σε πηγαίνω
Μες από φεγγαρά περάσματα και κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες πού ασημίζουμε
Ακουστά σʼέχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε"
Τριγύρω ιστό λαιμό στων όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά!
Υ.Γ.: Πάντα το μυαλό δονεί Σώμα και Ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου