Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

Φταίμε κι εμείς.

'
Ολοι μας, άλλοι λίγο άλλοι πολλοί, είμαστε μνημονιόπληκτοι. Άλλος επειδή έχασε το παντεσπάνι ή το σούσι του κι άλλος - οι πιο πολλοί, επειδή χάσαμε το ψωμί μας.
της Σάνιας Μωραϊτου.
Το τελευταίο δύσκολα παλεύεται κι όμως, υπάρχει κάτι ακόμα χειρότερο, να χάσουμε την αυτοεκτίμησή μας, Γιατί τότε, φοβάμαι πως δεν έχουμε καμιάν ελπίδα.
Έχουμε χρέος απέναντι στην ίδια μας την ύπαρξη - ζούμε μόνον μια φορά - να κρατήσουμε αλώβητη την εμπιστοσύνη, τον σεβασμό στον εαυτό μας. Και για να το πετύχουμε αυτό, να κρατήσουμε το κεφάλι έξω από το τέλμα της μιζέριας, της ενοχής, της αυτολύπησης, πρέπει πάση θυσία να συνεχίσουμε να νοιώθουμε ισότιμα μέλη της κοινωνίας. και βέβαια δεν υπάρχει ισοτιμία χωρίς συμμετοχή.
Όσοι, αντιστεκόμαστε, συμμετέχουμε σε δράσεις κόντρα στην πολιτική που μας εξαθλιώνει, διαδηλώσεις κλπ. το ξέρουμε αυτό πολύ καλά. Εγώ όμως απευθύνομαι στους άλλους. Σε όσους καταπίνουν το δηλητήριο της οργή τους, σέρνονται από καναπέ σε καναπέ, επειδή τους έπεισαν πως δεν υπάρχει άλλη λύση, δεν υπάρχει διέξοδος, δεν υπάρχει σωτηρία, όλοι ίδιοι είναι.
Kι όμως υπάρχει. Για σκεφτείτε σε τι κατάσταση θα βρισκόμασταν, αν ο πρωτόγονος άνθρωπος, πίστευε πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος ζωής και δεν ανακάλυπτε τον τροχό, την φωτιά, τον λόγο, την γραφή, την τέχνη. Ακόμη θα ζούσαμε στα σπήλαια και θα είμασταν τροφοσυλλέκτες, ούτε καν κυνηγοί ή γεωργοί.
Εντάξει, δεν σας προτείνω από την μια μέρα στην άλλη να φωνάζετε συνθήματα μαζί με τους αντιεξουσιαστές, σιγά - σιγά θα γίνει κι αυτό.
Αρχίστε από τα πιο εύκολα. Καταρχήν σκουπίστε τα δάκρυα και βγήτε έξω. Ψάξτε πως θα ξανά ενώσετε το κομμένο νήμα με την κοινωνία. Κάτι ξέρετε να κάνετε, κάτι άλλο γνωρίζουν και οι υπόλοιποι. Λοιπόν ανταλλάξτε γνώσεις, δεξιότητες, υπηρεσίες με τους συγγενείς, τους φίλους, τους γείτονες ή προσφέρετε τις δικές σας αρχικά δωρεάν, κάποιος άλλος θα βρεθεί να σας μιμηθεί και σιγά - σιγά θα διευρυνθεί ο κύκλος. Ξέρετε πόσα λεφτά γλιτώνετε, ενώ το σπουδαιότερο νοιώθετε επιτέλους χρήσιμοι;
Διοργανώστε μια συνάντηση, στον πιο κοντινό πάρκο ομοιοπαθών και όλοι μαζί, πέντε - δέκα, δεν έχει σημασία, πηγαίνετε και διαμαρτυρηθείτε σε μία ΔΟΥ, στο ΙΚΑ, στον ΟΑΕΔ. κλπ.
Πάτε όλοι μαζί σε ένα νοσοκομείο και απαιτήστε από τον Διοικητή του να κάνετε δωρεάν εξετάσεις, κρατώντας στο χέρι τα ληγμένα βιβλιάρια υγείας σας. Και να μην κάνετε, το πιθανότερο, στέλνετε το μήνυμα εκεί που πρέπει. Και η φήμη, φτερωτή θεά την έλεγε ο Όμηρος, κυκλοφορεί πολύ γρήγορα, ξυπνώντας κι άλλες συνειδήσεις
Αν όλοι μας κάναμε τέτοια μικρά πράγματα και η ψυχική μας κατάσταση θα ήταν καλύτερη και οι πορείες μας δεν θα ήτανε τόσο αποτυχημένες και οι πολιτικοί δεν θα μας είχανε τόσο γραμμένους. Χωρίς εμάς, δεν μπορούν να υπάρξουν μην το ξεχνάτε!

Δεν υπάρχουν σχόλια: