Άφηνα πίσω μου
μικρές πέτρες
Για να μη χαθώ.
Όχι μπουκιές
απ’ το ψωμί το
ζυμωμένο από μένα.
Το ήξερα το παραμύθι.
Με τις βροχές
το χώμα έγινε λάσπη.
και τύλιξε τις πέτρες..
Έτσι γέννησε η ζωή μου τοίχους
Πετρόκτιστους.
Ωραίους στην όψη.
γ.β.
........................
καλημεροκαλησπεροκαληνύχτες ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου