Κι αν τόσο λάμπουν ν’ αγκαλιάσουν δεν μπορούν
Σαν με κρατούν τα λατρευτά σου χέρια
στον ουρανό τα όνειρα μου δεν χωρούν
Τι να μου πει της θάλασσας το κύμα;
Είναι ανήμπορο γλυκά να με φιλήσει
όπως τα χείλη σου που μοιάζουνε με ποίημα
που 'ρθε τα βράχια της ψυχής μου να δροσίσει
Τι να μου πουν της μοναξιάς οι ώρες;
Οι θλιβερές. Να με αγγίξουν δεν μπορούν
Ένα σου γέλιο με ταξίδεψε σε χώρες
εκεί που όλοι να βρεθούνε λαχταρούν
Τι να μου πουν τα χρόνια που 'χω ζήσει;
Πέρασαν. Φύγαν. Κι ότι άφησαν μικρό
Γλυκιά στιγμή, μαζί σου, να γεμίσει
την ύπαρξη μου και τον κόσμο ήταν γραφτό
Nikolaos Paizanis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου