ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ.

Διαβάζω μέρες, μήνες θα έλεγα μερικές φορές σε σελίδες μέσω internet για τις ομάδες της Ηλιούπολης.
Ξεκίνησα να γράφω αυτό το γράμμα μετά από μία συζήτηση που διάβασα μέσα στο Fcebook σχετική με τον Γ.Σ.Η.
Πολλοί από εμάς κάποτε πηγαίναμε στο ποδόσφαιρο και υπήρχαν και άλλοι που πήγαιναν και παρακολουθούσαν και άλλα αθλήματα.
Αλλά οι καιροί άλλαξαν, γεγονότα αρκετά μας οδήγησαν να μην πηγαίνουμε στο γήπεδο και αυτό είναι κακό για αυτούς που «αγαπούν» την ομάδα τους.
Διαβάζω λοιπόν και αναρωτιέμαι «πρέπει να βλέπουμε και πράξεις κύριε Σεφτελή για τον μεγαλύτερο σύλλογο της πόλης. Πρώτα ο ΓΣΗ και μετά οι υπόλοιπες ομαδούλες της πόλης (δεν αναφέρομαι αποκλειστικά σε σας)» και αναρωτιέμαι πως ένα άνθρωπος ή κάποιοι άνθρωποι που ίσως έχουν φορέσει την φόρμα με παπούτσι λουστρίνι για να πάνε στην λαϊκή έχει το δικαίωμα να αποκαλεί ομαδούλες όλες τις άλλες ομάδες που παιδιά μέσα σε κρύο, μέσα σε εγκαταστάσεις που μάλλον δεν είναι και οι καλύτερες προπονούνται, ιδρώνουν πονάνε και χαίρονται όταν καταφέρνουν κάτι για τον σύλλογο τους.
Διαβάζω παρακάτω « η πόλη φίλε έχει μια ομάδα γνήσια και είναι ο Γ.Σ.Η. Κόκκινο και μπλέ το χρώμα. 1953 έτος ίδρυσης. Οι άλλες ομάδες είναι απλά της Ηλιούπολης. Ο Γ.Σ.Η είναι Ηλιούπολη» και αναρωτιέμαι αν μιλάμε για τον ίδιο Γ.Σ.Η που οι εκάστοτε Δημοτικές Αρχές έβαζαν κάποιον από εκεί σαν υποψήφιο Δημοτικό Σύμβουλο για να μαζέψουν τις ψήφους των φιλάθλων. Αν μιλάμε για όλα τα αθλήματα του Γ.Σ.Η ή για κάποια συγκεκριμένα;
Και καλά ο Γ.Σ.Η είναι η Ηλιούπολη. Οι υπόλοιπες ομάδες της Ηλιούπολης που σε αυτές αθλούνται παιδιά από την Ηλιούπολη τι είναι; Απλά δεν μπορούν μάλλον να πρωταγωνιστήσουν στα τοπικά Μ.Μ.Ε. και στα ψηφαλάκια. Αλλά νομίζω ότι έχουν κάθε δικαίωμα οι δημότες της Ηλιούπολης που πληρώνουν τους ίδιους δημοτικούς φόρους να έχουν την γνώμη τους και να μην υποστηρίζουν τον ΓΣΗ αλλά τον Φωστήρα, την Διάνα, την Φιλία, την Ακαδημία Ηλιούπολης παλαιότερα, την Φλόγα και κάθε σύλλογο που μπορεί να γίνει και να προσφέρει έργο στην πόλη μας μέσα σε αυτό τον χαμό της ρεμούλας, της αηδίας, της κονόμας και να βοηθήσει τα παιδιά να ξεφύγουν λίγο από τις ουσίες που τους ποτίζουν οι κάθε λογής προστάτες των ιδανικών.
Ο καθένας μπορεί να είναι ότι θέλει να αγαπάει ότι θέλει αλλά θα πρέπει να σέβεται και αυτό που θέλει ο δίπλα του και που ίσως το αγαπάει περισσότερο.
Όλο αυτό ξεκίνησε από μία ανακοίνωση στο Facebook για την νίκη της ομάδας volley γυναικών του Γ.Σ.Η. Και η συνέχεια ήταν δημοτικοπολιτικοοικονομική.
Καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες που αγωνίζονται χωρίς χρήματα, προστάτες και «αγαπημένους» φιλάθλους.