«Μην υπακούς, φτιάξε…..»
Βότσαλα «θυμού» πετούσε στη «θάλασσα», ξεχασμένος στο απέραντό της, ταξίδευε χωρίς να το θέλει παντού της, σκόρπιος….
Κλέφτρα η «θάλασσα», ξεμυαλίστρα, ούτε που το καταλάβαινες πως χάνεις τα μυαλά σου μαζί της…
…όλα τα είχε, κάθε μορφή ζωής έκρυβε μέσα της, μα πιο πολύ απ’όλα, μια αιώνια δροσιά, σαν άνοιγες…. αμέσως εκείνη με μιάς σε πότιζε, παίρνοντας όλες τις τοξίνες κάθε θλίψης… ξεπλένοντας τα κύτταρα, διώχνοντας τους καταγεγραμμένους χειμώνες από το αίμα, έτσι ανάσαινε η ψυχή κι άρχιζε τα τραγούδια….
…σαν ξεθύμανε, κάθισε εκεί ακριβώς που σκάει το κύμα, την κοιτούσε με απέραντη αγάπη, εκείνη χάρηκε, το ήξερε πως ήταν η ώρα του, να αλλάξει τρόπους σκέψης.
Αγάπη αυτός,
Αγάπη αυτή,
...έτσι είναι η "θάλασσα" με όποια μάτια την κοιτάξεις, με αυτά θα σου απαντήσει.."
Μίλα μου, του είπε,
«θέλω, να με αγαπούν, να με αποδέχονται γι’αυτό που είμαι, να με κοιτούν στα μάτια, να νοιάζονται για μένα…. μα πιο πολύ απ’όλα θέλω να μάθω πως ειρήνη να φτιάξω, να ζήσω, να δώσω, να πάρω…..»
«βάλε φωτιά στα παλιά….
μην ακολουθείς, δράσε,
μην υπακούς, φτιάξε…
έχεις γνώμη, πές την,
φρόντισε ότι από το χέρι σου περνάει…. όλοι έχουν να φροντίσουν….
και κυριότερα μη χαρίζεις την δύναμη σου, σε ότι δεν αξίζει….
δές γύρω σου, πάντα θα υπάρχουν αυτοί που δεν ξέρουν ν’αγαπούν, μα θα μάθουν με την σειρά τους, δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’αυτό,
εκτός από το να μην τους αφήνεις να σε ΔΙΟΙΚΟΥΝ……»
Πλυτά Λουκία 18-8-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου