Ξεκίνησα να γράφω σχεδόν από τότε που οι νέοι «Άρχοντες» της πόλης έκαναν την εμφάνιση τους σαν νέοι σωτήρες για την Ηλιούπολη.
Μία Ηλιούπολη που αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς έχει καταλήξει.
Μία Ηλιούπολη που η επίσημη πρόσκληση του Δήμου για τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις έχει χορηγό ένα ενεχυροδανειστήριο.
Μία Ηλιούπολη που γεμίζει συσσίτια, κοινωνικά ,μη κερδοσκοπικών σωματείων, παντοπωλεία, φαρμακεία, μία Ηλιούπολη που χαλάει χιλιάδες ευρώ για χαρτί φωτοτυπικό όταν τα παιδιά μας δεν έχουν βιβλία, μία Ηλιούπολη που έχει πολλές ανηφόρες αλλά μόνο ένας δρόμος έχει την ευκαιρία να αποκτήσει αναβατόριο, μία Ηλιούπολη που ενώ τα Αθλητικά Σωματεία πεινάνε θα φτιάξει το νέο παρκέ του κλειστού της Διάνας για να παίζουν ποιοι; Μία Ηλιούπολη που η αντιπολίτευση έχει γίνει συμπολίτευση και ενώ ψηφίζει ότι της φέρνουν μετά βγαίνει και ζητάει εξηγήσεις. Μία Ηλιούπολη που έχει πρόγραμμα μεγάλο για μετρό και πλατείες και νέο νεκροταφείο και και.
Μία Ηλιούπολη που γέμισε δέντρα που θα αγοράσουμε, μία Ηλιούπολη με καντίνες δίπλα στα μαγαζιά που πληρώνουν πολύ περισσότερα από ότι η καντίνα την εβδομάδα, μία Ηλιούπολη με δημοτικό άλσος που το έχει αφήσει έρημο και μόνο, απλά με φωτογραφικό φακό, μία Ηλιούπολη που που.
Εδώ σταματάει η λογική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου