ΑΡΙΘΜ. ΑΠΟΦ. : 113/2011.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ: ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΡΑΓΙΣΗ ΤΟΥ «ΟΙΚΟΥ ΑΝΟΧΗΣ» ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΗΡΩΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΑΡΙΘ. 37.
Ο κ. Πρόεδρος εισηγήθηκε το εκτός ημερήσιας διάταξης θέμα έθεσε υπόψη της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, το υπ΄αριθμ. Πρωτ. 3007/29/10562-α΄/04-6-2011 έγγραφο της Δ/νσης Ασφαλείας Αττικής του 3ου Τμήματος Ηθών, το οποίο εστάλη προς τον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών και κοινοποιείται στην Δημοτική Αστυνομία του Δήμου Ηλιούπολης.
Στη συνέχεια αναφέρει ότι, επί της οδού Ηρώων Πολυτεχνείου αριθμ.37, Ηλιούπολη, λειτουργεί παράνομα σε ισόγειο οίκημα «οίκος ανοχής». Το συγκεκριμένο οίκημα, ενώ είχε σφραγισθεί τελευταία φορά από το Δήμο Ηλιούπολης στις 4/11/2010, παραβιάσθηκε η σφράγιση και εξακολούθησε να λειτουργεί από την ΦΥΝΤΙΚΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ-ΧΡΙΣΤΙΝΑ του Ευαγγέλου, η οποία στις 3-6-2011 καταλήφθηκε επ΄αυτοφώρω από αστυνομικά όργανα να έχει εγκατασταθεί και να εκδίδεται επ΄αμοιβή.
Ο αγνώστων στοιχείων κατηγορούμενος, μισθωτής του οικήματος & εκμεταλλευτής του οίκου ανοχής παραβίασε, χωρίς να έχει εφοδιαστεί με σχετική άδεια εγκατάστασης, την επανασφράγιση, που έγινε στον εν λόγω «οίκο ανοχής» στις 04/11/2010 από αρμοδίους υπαλλήλους του Δήμου Ηλιούπολης και παραχώρησε τη χρήση αυτού στην ανωτέρω κατηγορουμένη.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω και μετά από τον έλεγχο όλου του φακέλου και το γεγονός ότι συνεχίζεται η χρήση του ακινήτου ως «οίκος ανοχής», έχοντας παραβιαστεί οι από 3/9/2009, 1/3/2010, 31/3/2010, 16/4/2010, 2/6/2010, 13/8/2010 και 4/11/2010 σφραγίσεις, καθώς και τις διαμαρτυρίες κατοίκων της περιοχής, ζητώ από την επιτροπή την έγκριση παύσης λειτουργίας και την απομάκρυνση του εν λόγω καταστήματος από την περιοχή.
Επιπλέον την περιφρούρηση της σφράγισης από την υπηρεσία της Δημοτικής Αστυνομίας του Δήμου Ηλιούπολης σε καθημερινή βάση και σε συνεργασία με το Α.Τ. Ηλιούπολης, για την πορεία της υπόθεσης μέχρι την τελική απομάκρυνσή του.
Μετά από διαλογική συζήτηση, το λόγο έλαβαν τα μέλη της επιτροπής και αφού ανέπτυξαν τις απόψεις τους και τοποθετήθηκαν επί του θέματος, τονίζοντας ότι, η πάγια θέση τους, είναι και θα είναι να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της πόλης μας με τη λειτουργία αυτού του είδους καταστημάτων.
Η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής
Αφού είδε τις διατάξεις των άρθρων 73, 74 και 75 του Ν. 3852/2010, το άρθρο 80 παρ.3 του Ν. 3463/2006 (Δ.Κ.Κ.),το άρθρο 6, παρ. 9, της υγειονομικής διάταξης Α1β/8577/83 (ΦΕΚ 526Β), τις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 9 του Α.Ν. 2520/1940(ΦΕΚ273Α), την υπ΄αριθ. 177/2007 κανονιστική απόφαση του Δ.Σ., το υπ΄αριθμ. Πρωτ. 3007/29/10562-α΄/04-6-2011 έγγραφο της Δ/νσης Ασφαλείας Αττικής του 3ου Τμήματος Ηθών.
Αποφασίζει ομόφωνα
1. Την εκ νέου σφράγιση του «ΟΙΚΟΥ ΑΝΟΧΗΣ», που βρίσκεται στην Ηλιούπολη, επί της οδού Ηρώων Πολυτεχνείου αριθ. 37, διότι λειτουργεί χωρίς άδεια, κατά παράβαση της ισχύουσας νομοθεσίας.
2. Τη διαβίβαση της προηγούμενης δικογραφίας και του μισθωτηρίου συμβολαίου στο Τμήμα Ηθών της Ασφάλειας Αττικής.
Η απόφαση αυτή πήρε αριθμό 113/2011.
Τρίτη 30 Αυγούστου 2011
Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011
ΑΠΟ ΤΟ ΦΛΕΒΑΡΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ. ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΝΕΟ?
Ζωές δεμένες με ιμάντες
Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
Ενα αγόρι δεμένο για πολλά χρόνια στο κρεβάτι του. Δυο κορίτσια τρέφονται ακόμη μέσα στο κλουβί τους. Ανήλικα με αναπηρία, ταλαιπωρημένα και παρατημένα, χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται.
Εικόνες ντροπής με παιδιά δεμένα με ιμάντες πάνω στα κρεβάτια τους, στην «αποθήκη παιδικών ψυχών» του ΚΕΠΕΠ (Κέντρου Περίθαλψης Παίδων) Λεχαινών Ηλείας, ήρθαν χθες στη δημοσιότητα, μετά την επιστολή και τις φωτογραφίες που έστειλε φοιτήτρια εθελόντρια στην τοπική ενημερωτική ιστοσελίδα www.iliatora.gr
Το γεγονός επιβεβαίωσε στην «Ε» και η διοικήτρια του ιδρύματος Αννα Μαζαράκη, υποστηρίζοντας ότι το δέσιμο των παιδιών με ιμάντες στα κρεβάτια γίνεται για την ασφάλειά τους, μετά τη γραπτή οδηγία του ψυχιάτρου που συνεργάζεται με το ίδρυμα.
Οι εικόνες που περιγράφει η νεαρή φοιτήτρια από το εξωτερικό που βρέθηκε μαζί με άλλους εθελοντές το 2009 στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, προσφέροντας εθελοντική εργασία για περίπου έξι μήνες, δεν τιμούν κανέναν και κυρίως το υπουργείο Υγείας, που ανέχεται αυτή την απαράδεκτη κατάσταση που ντροπιάζει τη χώρα μας διεθνώς.
«Πολλοί εργαζόμενοι στο ΚΕΠΕΠ έχουν τη νοοτροπία, όπως και η υπόλοιπη κοινωνία, ότι δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά με διανοητική αναπηρία ως ανθρώπινα όντα. Η δουλειά τους είναι απλά να τα κρατήσουν ζωντανά...», αναφέρει η εθελόντρια και τονίζει:
«Πολλοί "κανονικοί" άνθρωποι δεν θέλουν να καταλάβουν πως αναπηρία δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι "φυτό", ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Πολλά από αυτά τα παιδιά στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών είναι σε θέση να κάνουν πράγματα που δεν θα πιστεύετε: ένα αγόρι, το οποίο είναι δεμένο για πολλά χρόνια στο κρεβάτι του, φαίνεται ότι είναι σε θέση να περπατήσει ή να οδηγήσει μια αναπηρική καρέκλα πολύ καλά (ειδικά προς τα έξω από την πόρτα).
Αλλά δεν του επιτρέπεται, καθώς το ίδιο εξακολουθεί να περιμένει (για περίπου δύο χρόνια) εξέταση για την ασθενή καρδιά του. Ενα κορίτσι είναι σε θέση να ζωγραφίσει (παρ' όλο που δεν μπορεί να ελέγξει τα χέρια της πολύ καλά) και αυτό της αρέσει πολύ. Δύο επτάχρονα κορίτσια με αυτιστικό σύνδρομο μπορούν να καθίσουν στο τραπέζι και να φάνε με το κουτάλι, όμως τρέφονται ακόμη μέσα στο κλουβί τους...
Πολλά από τα παιδιά φαίνονται αποκρουστικά, αλλά δεν είναι δικό τους λάθος: κανείς δεν νοιάζεται να τα ντύσει με ρούχα του μεγέθους τους, καθαρά και χωρίς σχισίματα, να κόψει τα μαλλιά τους στην ώρα τους, να τα βοηθήσει να πλύνουν τα δόντια τους, να βάλουν κάποια ενυδατική λοσιόν στα πόδια και τα χέρια, να κάνουν ντους όταν χρειάζεται... Το νοσηλευτικό προσωπικό βάζει την υπηρεσιακή στολή του μόνο όταν έρχεται κάποια επιθεώρηση από το υπ. Υγείας».
Σημειώνεται ότι στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών περιμένουν ακόμα την κάλυψη των κενών θέσεων σε νοσηλευτικό προσωπικό, που υποσχέθηκε πριν από καιρό δημόσια ο υπουργός Υγείας, μετά την αποκάλυψη της «Ε» για τον ξυλοδαρμό τροφίμου από το προσωπικό του ιδρύματος. Η συγκεκριμένη υπόθεση ερευνάται ακόμα με ΕΔΕ, ενώ από την Εισαγγελία της Αμαλιάδας έχει διαταχθεί η διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης.
nodaros@enet.gr
Από την Ελευθεροτυπία
Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
Ενα αγόρι δεμένο για πολλά χρόνια στο κρεβάτι του. Δυο κορίτσια τρέφονται ακόμη μέσα στο κλουβί τους. Ανήλικα με αναπηρία, ταλαιπωρημένα και παρατημένα, χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται.
Εικόνες ντροπής με παιδιά δεμένα με ιμάντες πάνω στα κρεβάτια τους, στην «αποθήκη παιδικών ψυχών» του ΚΕΠΕΠ (Κέντρου Περίθαλψης Παίδων) Λεχαινών Ηλείας, ήρθαν χθες στη δημοσιότητα, μετά την επιστολή και τις φωτογραφίες που έστειλε φοιτήτρια εθελόντρια στην τοπική ενημερωτική ιστοσελίδα www.iliatora.gr
Το γεγονός επιβεβαίωσε στην «Ε» και η διοικήτρια του ιδρύματος Αννα Μαζαράκη, υποστηρίζοντας ότι το δέσιμο των παιδιών με ιμάντες στα κρεβάτια γίνεται για την ασφάλειά τους, μετά τη γραπτή οδηγία του ψυχιάτρου που συνεργάζεται με το ίδρυμα.
Οι εικόνες που περιγράφει η νεαρή φοιτήτρια από το εξωτερικό που βρέθηκε μαζί με άλλους εθελοντές το 2009 στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, προσφέροντας εθελοντική εργασία για περίπου έξι μήνες, δεν τιμούν κανέναν και κυρίως το υπουργείο Υγείας, που ανέχεται αυτή την απαράδεκτη κατάσταση που ντροπιάζει τη χώρα μας διεθνώς.
«Πολλοί εργαζόμενοι στο ΚΕΠΕΠ έχουν τη νοοτροπία, όπως και η υπόλοιπη κοινωνία, ότι δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά με διανοητική αναπηρία ως ανθρώπινα όντα. Η δουλειά τους είναι απλά να τα κρατήσουν ζωντανά...», αναφέρει η εθελόντρια και τονίζει:
«Πολλοί "κανονικοί" άνθρωποι δεν θέλουν να καταλάβουν πως αναπηρία δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι "φυτό", ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Πολλά από αυτά τα παιδιά στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών είναι σε θέση να κάνουν πράγματα που δεν θα πιστεύετε: ένα αγόρι, το οποίο είναι δεμένο για πολλά χρόνια στο κρεβάτι του, φαίνεται ότι είναι σε θέση να περπατήσει ή να οδηγήσει μια αναπηρική καρέκλα πολύ καλά (ειδικά προς τα έξω από την πόρτα).
Αλλά δεν του επιτρέπεται, καθώς το ίδιο εξακολουθεί να περιμένει (για περίπου δύο χρόνια) εξέταση για την ασθενή καρδιά του. Ενα κορίτσι είναι σε θέση να ζωγραφίσει (παρ' όλο που δεν μπορεί να ελέγξει τα χέρια της πολύ καλά) και αυτό της αρέσει πολύ. Δύο επτάχρονα κορίτσια με αυτιστικό σύνδρομο μπορούν να καθίσουν στο τραπέζι και να φάνε με το κουτάλι, όμως τρέφονται ακόμη μέσα στο κλουβί τους...
Πολλά από τα παιδιά φαίνονται αποκρουστικά, αλλά δεν είναι δικό τους λάθος: κανείς δεν νοιάζεται να τα ντύσει με ρούχα του μεγέθους τους, καθαρά και χωρίς σχισίματα, να κόψει τα μαλλιά τους στην ώρα τους, να τα βοηθήσει να πλύνουν τα δόντια τους, να βάλουν κάποια ενυδατική λοσιόν στα πόδια και τα χέρια, να κάνουν ντους όταν χρειάζεται... Το νοσηλευτικό προσωπικό βάζει την υπηρεσιακή στολή του μόνο όταν έρχεται κάποια επιθεώρηση από το υπ. Υγείας».
Σημειώνεται ότι στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών περιμένουν ακόμα την κάλυψη των κενών θέσεων σε νοσηλευτικό προσωπικό, που υποσχέθηκε πριν από καιρό δημόσια ο υπουργός Υγείας, μετά την αποκάλυψη της «Ε» για τον ξυλοδαρμό τροφίμου από το προσωπικό του ιδρύματος. Η συγκεκριμένη υπόθεση ερευνάται ακόμα με ΕΔΕ, ενώ από την Εισαγγελία της Αμαλιάδας έχει διαταχθεί η διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης.
nodaros@enet.gr
Από την Ελευθεροτυπία
Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011
Ξεράθηκαν οι λέξεις μέσα στο κεφάλι μου.
Ξεράθηκαν οι λέξεις μέσα στο κεφάλι μου.
Αυτό έχω να πω μετά τα όσα διαβάζω εδώ και μέρες για το θέμα της ποδοσφαιρικής ομάδας της Ηλιούπολης, της πόλης μας.
Κάποτε πήγαινα στο γήπεδο να συναντήσω τους φίλους μου, να δω την ομάδα μας, να ακούσω τις γνώριμες φωνές που έλεγαν όλα αυτά που τους έβγαιναν εκείνη την ώρα για τους διατητές, για τους αντίπαλους παίκτες.
Θυμάμαι τις βρισιές του παππού που πήγαινε πάνω κάτω στην εξέδρα και έβριζε έναν αντίπαλο παίκτη, που ήταν από άλλη χώρα, με την λέξη "Αλλοδαπέ".
Θυμάμαι τα γέλια που κάναμε με τον συγχωρεμένο τον Φώτη, που μέσα στις βρισιές του πέταγε και ένα "Αεκάρα ρε".
Θυμάμαι τις κληρώσεις για την τηλεόραση που ο λαχνός που έβγαινε, ποτέ δεν είχε πουληθεί.
Θυμάμαι τους παίκτες μας που έχουν περάσει από την ομάδα και είναι καλοί οικογενειάρχες πιά και μεροκαματιάρηδες.
Και ξαφνικά, θολούρα. Νέοι παράγοντες, μισθοφόροι παίκτες και τεχνικοί σύμβουλοι που μία χρονιά εδώ μιά χρονιά σε άλλη ομάδα και ξανά εδώ και στο Διοικητικό Συμβούλιο και μετά ξανά αλλού και κομμένα δοκάρια και θέματα για τις εφημερίδες για όπλα, ξύλο, στημένα, χρήματα πολλά, τηλεφωνήματα και μεγάλη κοροιδία γιά όλους μας.
Ναι, δεν πηγαίνω στο γήπεδο γιατί δεν μου αρέσει πιά το περιβάλλον, δεν μου αρέσει ο τρόπος σκέψης κάποιων.
Αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ και πιστεύω πολλοί άλλοι δεν αγαπάμε την ομάδα μας. Οτι δεν θέλουμε το καλό της. Ναι θα πάω ξανά στο γήπεδο όταν φύγουν όλοι αυτοί που μας πλήγωσαν .΄Ολοι αυτοί που στην πλάτη της ιδέας πλούτισαν, όλοι αυτοί που απέκτησαν αυτοκίνητα, μηχανάκια, σπίτια, και κυκλοφορούν στην ηλιούπολη, δήθεν με την αγάπη τους για την ομάδα.
Ίσως κάποια στιγμή συναντηθούμε στο γήπεδο ξανά.
Αυτό έχω να πω μετά τα όσα διαβάζω εδώ και μέρες για το θέμα της ποδοσφαιρικής ομάδας της Ηλιούπολης, της πόλης μας.
Κάποτε πήγαινα στο γήπεδο να συναντήσω τους φίλους μου, να δω την ομάδα μας, να ακούσω τις γνώριμες φωνές που έλεγαν όλα αυτά που τους έβγαιναν εκείνη την ώρα για τους διατητές, για τους αντίπαλους παίκτες.
Θυμάμαι τις βρισιές του παππού που πήγαινε πάνω κάτω στην εξέδρα και έβριζε έναν αντίπαλο παίκτη, που ήταν από άλλη χώρα, με την λέξη "Αλλοδαπέ".
Θυμάμαι τα γέλια που κάναμε με τον συγχωρεμένο τον Φώτη, που μέσα στις βρισιές του πέταγε και ένα "Αεκάρα ρε".
Θυμάμαι τις κληρώσεις για την τηλεόραση που ο λαχνός που έβγαινε, ποτέ δεν είχε πουληθεί.
Θυμάμαι τους παίκτες μας που έχουν περάσει από την ομάδα και είναι καλοί οικογενειάρχες πιά και μεροκαματιάρηδες.
Και ξαφνικά, θολούρα. Νέοι παράγοντες, μισθοφόροι παίκτες και τεχνικοί σύμβουλοι που μία χρονιά εδώ μιά χρονιά σε άλλη ομάδα και ξανά εδώ και στο Διοικητικό Συμβούλιο και μετά ξανά αλλού και κομμένα δοκάρια και θέματα για τις εφημερίδες για όπλα, ξύλο, στημένα, χρήματα πολλά, τηλεφωνήματα και μεγάλη κοροιδία γιά όλους μας.
Ναι, δεν πηγαίνω στο γήπεδο γιατί δεν μου αρέσει πιά το περιβάλλον, δεν μου αρέσει ο τρόπος σκέψης κάποιων.
Αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ και πιστεύω πολλοί άλλοι δεν αγαπάμε την ομάδα μας. Οτι δεν θέλουμε το καλό της. Ναι θα πάω ξανά στο γήπεδο όταν φύγουν όλοι αυτοί που μας πλήγωσαν .΄Ολοι αυτοί που στην πλάτη της ιδέας πλούτισαν, όλοι αυτοί που απέκτησαν αυτοκίνητα, μηχανάκια, σπίτια, και κυκλοφορούν στην ηλιούπολη, δήθεν με την αγάπη τους για την ομάδα.
Ίσως κάποια στιγμή συναντηθούμε στο γήπεδο ξανά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)