Η συμβουλή του Αριστοφάνη "να αλλάξουμε αυτούς που έχουμε και να εμπιστευθούμε άλλους, αφού με αυτούς που εμπιστευόμαστε τώρα έχουμε ατυχίες" μας κάνει να καταλαβαίνουμε ότι η αδυναμία μας να εφαρμόσουμε αυτή την απλή πρόταση, διαιωνίζει την αθλιότητα.
Μπορείς εύκολα να το διαπιστώσεις αν μιλήσεις με έναν ψηφοφόρο κόμματος εξουσίας. "Εμπιστεύομαι τον Καραμανλή" ή "περιμένω πολλά από τον Γιώργο" σου λέει και εννοεί ότι η ζωή του εξαρτάται από αυτούς και τον στρατό τους. Περιμένει τον διορισμό του, τον διορισμό του παιδιού του, μια ευνοϊκή απόσπαση από το χωριό σε γραφείο στην πόλη, ένα ρουσφέτι οποιασδήποτε μορφής. Το να του ζητάς να τιμωρήσει τους υπεύθυνους, είναι σαν να τον προτρέπεινα απαρνηθεί την ελπίδα του για μια καλύτερη ζωή, έστω και αν η ελπίδα αυτή σημαίνει βόλεμα, ξεπούλημα, ωχαδερφισμό, αναξιοκρατία.
Όσο λοιπόν και αν αηδιάζουμε από τη διαφθορά, τις μίζες, την απουσία οράματος, την αποδεδειγμένη ανικανότητα αυτών που ασκούν την εξουσία δεν μπορούμε να απεγκλωβιστούμε διότι η θεωρία είναι καλή, ο διορισμός όμως, έστω και αν δεν τον αξίζουμε, καλύτερος.
